62, Tavşan ve 69

İnsanın aklına ya kaçarken ya da sıçarken geliyor işte.
Alafranga helaya kıçımı park etmiş, dün yediklerimin özetini çıkarıyordum. Evet, evet; sıçabiliyordum, o halde mutluydum.
Vakit boş geçmesin diye telefonumdaki ultra dandik araba yarışında Schumacher edasıyla makas ata ata ilerlerken o soru düştü aklıma.

"Tavşanı 62'den mi yapıyorduk, 69'dan mı ?"

Sonra aklıma ilkokul öğretmenimin 62'den yaptığı o şaheser(!) tavşanlar geldi. Tam "Oh be rahatladım, sıçmaya devam edeyim" derken aklıma bir bayan kişisi arkadaşımın yavruyken alıp büyüttüğü bir çift tavşanı geldi. Tavşanlarını bana gösterirken "PB ne de sevimliler değil miiii ?" diyordu ki erkek tavşanın dişiye hallenmesi ve "ohannes" nidalarım eşliğinde kısa ama ateşli bir sevişme sahnesi.

"69 bunun neresinde ?" sorusu akla gelebilir haliyle.
Tavşan sahibiyle tavşanları görüp hemen oracıkta 69 oluverdik bizde.

(Birde bu tavşanlar var, ama konumuzla fazla alakası olmayan arkadaşlar bunlar)

Yok lan yok. Kızın suratı biraz kızardı ben dalga geçerken. Olayı bir şekilde 69'a bağlayıvereyim dedim hepsi bu.
Velhasıl oluşturduğum bu beyin fırtınasında, bu karmaşık duygu yumağında arapsaçına dönmüşken gözüme ilişti:

"Tırnaklarım uzamış, keseyim bari" 

Sonuç itibarı ile:

• Tırnaklarım artık kısa,
• Tavşanı 62'den yapıyoruz,
• 69'u tavşanın sahibiyle yapıyoruz.

Bir sonraki "Kaçarken&Sıçarken" sendromunda görüşmek dileğiyle...