Gözüne ufacık gelen ışık huzmesine doğru ağır ağır attı adımlarını;
ışık daha büyüdü,
adımları daha büyüdü,
seyyah daha büyüdü.
Işığın kaynağında artık mağaranın uçuruma açılan ucunda olduğunu anladı.
Biraz tütün sardı, dumanını çekti içine ve karşısındaki dümdüz ovaya baktı...
Arkasında kocaman bir karanlık, bir adım sonrası sessiz bir ölüm ve ölümden sonra dümdüz bir vadi.
Yere bağdaş kurdu ve gülümsedi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bir göz atayım hele neler neler yazmışsın