Zeus Olympos dağında sinirle asasını yere vurdukça şimşekler çakıyordu kainatta, biz seninle yeryüzünün dokuzuncu katında ten tene kavuşup bir oluyorduk.
Bilmiyorduk tanrıların, hayatın ve insanların iç çekişlerini,
Belki de bilmek istemiyorduk.
Ah Helen !
Ah minyonum, sırnaşık kedim, sevgilim.
Ah yaralarını öpmeye doyamadığım.
Boş bir mezarda sırt üstü yatıyorum şimdi. "Yaşıyorum" oyunu oynuyor, öleceğim günü bekliyorum.
Hani üzerime tonlarca toprak atılsa, hani tüm yanardağlar patlayıp lavlarını akıtsa sesim çıkmadan ölecek gibiyim.
Hani "Yer yarılsa", hani "Gök delinse de kaybolsam", bugünlerde sık sık söylediğim.
Yaşıyorum ama sensizim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bir göz atayım hele neler neler yazmışsın