Arçibıl: Abim !
Laaaaan.
Arçibıl: Ben geldim abi, döndüm. Bir ben vardı sende ve bir sen bende. Uzun uzun aradım bizi biz yapanı, buldum. Hamdım, piştim, kül oldum.
Özledim olum seni, eksik parçam; gel sarılayım sana, titresin içim. Fışkırsın tene sığmaz ruhum.
Arçibıl: Arafta kalalım abim, olmamız gerektiği yerde.
Peki. Araf denilen o kuş uçmaz çölde, sonsuza kadar hemde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bir göz atayım hele neler neler yazmışsın