Hatırlıyor musun ?
Gök kubbenin altında, göğün yedinci katındaydık o zamanlar.
İki çıplak ten, iki aptal aşık...
Tanrı buyruğuna karşı geliyorduk da, cezamıza peşinen razı oluyorduk. Başın göğsümde, ayakların benimkilerin üzerinde bekleşiyorduk...
"Karanlık" dedim sana, "karanlık çökecek, hissediyorum".
Hani anlatamadığım, anlamlandıramadığın karanlık.
Çöktü !
Unutmaya çalıştığım bataklıklardayım şimdi, karanlık uzadıkça uzuyor...
Belki sonsuza değin !
