Arçibıl'la Sohbetler Serisi - Vol VII

Arçibıl: Ben geldim abi.
Hoşgeldin. Düzelebildin mi ?
Arçibıl: Nefes aldım, gece gördüm, gündüz gördüm, düşündüm, konuştum, sustum...Ama içimde hala "Neden" sorusuna cevap bulamadım be abicim.
Boşver dostum. Bazen soruların bir cevabı, olanlarınsa bir Neden'i yok işte. "Olması gerekliliği" var, yaşanması, yapılması gerekliliği. Ya da yaşanmaması, bitirilmesi gerekliliği...Kader belki.
Arçibıl: Geçer belki yara. Ama ya sızısı, ya izi ?
Onlar hep taze kalacak dostum, onlar hep taze.
Arçibıl: Sana kızgınım biliyorsun değil mi ?
Biliyorum. Savunacak birşeyim yok. Sadece yapmalıydım bunu, biliyorsun.
Arçibıl: ...
Gel hadi, "kooo" diyelim gitsin.
Arçibıl: Abicim.
Yara geçecek sızısı kalacak dostum...

T....

Sıradan bir akşamüstü.
Arnavut kaldırımlı bir sokağın tam köşesinde çıktın yine karşıma.
Yanakların olanca allığıyla yine güzel.
Ve gülümsemen de.
On yıldan fazla geçmiş aradan. 
Sende birkaç kırışık ve bende biraz beyazlamış saç.
Bayan T.
İzmirin güzel kızı...
Kısa bir an bile olsa seni görmek,
Güzeldi...

Halüsinasyon

Çirkin kadınları severdim
...
Ya ölesiye çirkindin Se'n.
Ya da Se'ni hiç sevmedim ben.